|
|
|
|
 |
|
پنجشنبه 3 خرداد 86 / 24 مه 07
مدتيست که اين " نامه " به روز نشد . به " ددر " نرفته بودم ( نگاه کنيد به " دری وریِ ... " دوشنبه 14 اسفند85 / 5 مارس 07) .پس چرا ؟ : 1- گرفتاری هایِ روزمرهء زندگی ، هرآنچه که از " دل و دماغ " در من باقی مانده بود را گرفته بودند ؛ حال و حوصلهء هيچ چيز را نداشتم - حال و حوصلهء خودم را هم نداشتم ... 2- اين گرفتاری ها ، " انترنت " ( به لسانِ فرانسوی و " اينترنت " به بلغورِ ِ انگليسی / آمريکائی ) را هم از من گرفته بودند ... 3- ... با اينهمه ، به تمامی بی کار و بی بار و بيعار نبودم : به " خانه تکانیِ " بزرگ برایِ کم کردن بارِِ صفحاتِ "روزانه ها ... " پرداختم تا دسترسی به آنها برای ِ کسانی ( به ويژه برایِ مقيمانِ ايران - که بيش از 50 درصد خواننده گانند و فاقدِ امکاناتِ خارجه نشينان و ) ADSL ندارند ، آسان تر شود - و اگرچه ممکنست که موفق نشده باشم ، اما " جانِ خودم را کندم " . کفتم " ممکنست ( و بايد اضافه می کردم : حتما ) موفق نشده ام ، از اينرو که - پيش از اينهم گفته ام- ، که نه تنها خبرهء " دنيایِ انترنت " نيستم ، که بل ، حتی ، کم ترين ها از آن می دانم و هرآنچه می دانم - بی ياریِ هيچ کس-، با کوفتن های برسرم و در تنهائی ياد گرفتم ؛ يعنی که در تنهائی ام ، هم ناگزير بودم تنهائی را تجربه کنم ، و قوز بالایِ قوز ، انترنت را هم ... و اين ( پرداختن به فُرم و شکل ) وقتم را بسيار می گيرد و مانعِ آن می شود که به اصل ( مُحتوی ) بپردازم. اماگريز از اين نيست - چرا که اعتقادِ راسخ براين دارم که فُرم و محتوی در رابطهء تنگاتنگند و تن زدن از "آن" ، "اين" ديگری را ( اگر بی رنگ و رو و بو نسازد ، لااقل ) کم رنگ و بو می نمايد : شما اگر پُر مُحتوی ترين نوشته ها را بنويسيد ، اما بد تايپ شده باشد و صحافی و صفحه آرائيش به گونه ای باشد که خواننده را دلزده کند ، کششِ چندانی برایِ خواندنش نيست و بعکس ، بهترين نوعِ نمايش ( فُرم ) را داشته باشد و خالی از "حرفی برایِ گفتن " ( مُحتوی ) ، چه سود از خواندنش ؟! بهترين نوشته آنست که هم " کلام " داشته باشد و هم " جمال " . آنچه که در نشرياتِ بسياری از - و خوشا که نه همهء - تشکيلاتِ سياسی ( از " چپ " ترين تا " راست " ترين - به ويژه " چپی " ها ) به وفور به چشم می خورد ، همين " لااباگری " در فُرم است - بگذريم از اينکه چندان انديشه و " نورافشانی " درآنها هم نيست و " افشاندند " - به مُفتضح ترين شکل - ، خُزعبلات و به ويرانه ترين وجهی ويرانه گر ... انسان زاده شده است که از بهترين و زيباترين ها بهره برد و دهد ونه آنکه رياضت دهنده باشد و خواری کُن! و به يکباره بايد به " خلا " ريخت مزخرفاتِ شاه و شيخان ( و دنباله رونده گان چپ و راستِ شان ) را ؛ يکی (شاه ) مُنادیِ " ثروت " است ( تنها برایِ خود ) و ديگری ( شيخ ) ، فروشندهء " فقر و رياضت " (تنها برایِ ديگران ) . کمال در يگانه گی کلام است و جمال ؛ کمال در تقسيم کردن ثروت است و نه در هزار تکه کردنِ فقر و بر بُعدش افزودن ؛ کمال در دادن است و گرفتن و نه همه چيز دادن و هيچ نگرفتن و نه در همه چيز گرفتن و هيچ ندادن ... ... " انسان/خدا " يانی - که شمائيد ، که مائيم - ، " جُربُزه " ای بايد برایِ سو دادنِ جهان به زيبائی ، به نعمت ، به " بِه- تغييری " : " بتازيد ، بتازيد که چالاک سواريد بتازيد ، بتازيد که خوبانِ جهانيد " ( مولانا ) تمام کنم حرافی هارا : گفتم که خواهانِ به يکپاره گی ِ فُرم و محتوايم و بهتر از هرکس می دانم که هميشه موفق نيستم ، با اينهمه تلاشم را می کنم و گمان نمی کنم - اما ، اگر ، شايد - دستهایِ آلوده داشته باشم ، شُسته از همه چيز هم نيستند : ( " بِه دستهایِ آلوده ، تا دستهایِ شُسته از همه چيز ! " ( ژان پُل سارتر ) [اين ترجمهء منست از اين گفتهء سارتر . ترجمهء ديگری هم وجود دارد : " آلوده تر از دستهایِ آلوده ، دستهایِ شسته از همه چيز است . ] |