xalvat@yahoo.com        m.ilbeigi@yahoo.fr          

                                                                                                                              

                       

وای به روزی که شماها - « سرکرده گانِ » تارنماها - به قدرت برسيد !

 

هنوز در زمانِ « لاس خشکه » زدن با حکومتِ تهورآورِ اسلامی هستيد و هنوز هيچ « صندل» گيرِتان نيامده است و فروختيد باورهایِ جوانی و پيرانهِ تان را به پشيزی و هنوز و که هنوزست نيآفته ايد - حتی با آگهی هایِ تجاری - ، آنچه را که با تارنماهایِ تان ، « معاشِ » روزانه را و به ناگزير به « خرحمالی » های ديگر ! ...

... و با اين وجود خودتان را » مسئول » و « تصميم گيرنده » می دانيد و انگاره که شاهی ، که رجوی ای ، که خمينی ای ، که خامنه ای ، که رفسنجانی ای و ... و چرا نه که بوشی !

هرآنکس که از شمايان انتقاد کند ، می شود مادام العمر« ممنوع القلم » ! آخر شما را چيست تفاوت با شاهان و امامان ؟! چه بخواهيد و چه نخواهيد از يک قماشيد و چسبيده به « قدرت » - آنانرا « بيش » است و شمايان را « کم » و آرزویِ تان  رسيدن به بيش ! و وای برما که اگر روزی شمايانِ کم داران را در قدرت ببينم ؛ دمار از روزگارِمان در می آوريد ، ای شمايان ِ آزادی خواه ! به سُخره بيشتر می ماند تا به «حقيقت » !

« ايل بيگی » ها به « سُجده » بايد بروند در مقابلِ تان تا نوشته های ِ شان را منتشر کنيد ؟! چرا تا پيش از انتقاد از شمايان ، نوشته هایِ شان در بالا بالا هایِ تارنماهایِ تان بودندو به يکباره شدند « ممنوع القلم » ( شکر به خدایِ دوستانِ تان در حکومت ، که عليرغمِ آنها ، هنوز زندان نداريد ، والا جايِ مان در آنجا و شکر که ، لااقل به کلام  ، شکنجه را نفی می کنيد ! ) .

 اينست ، تمامِ  « آزادی » خواهیِ تان ! و بعد تعجب می کنيد که مردمِ ايران ،  اين راست گويانِ  آزادی کُش را  بر شما دروغ گويانِ « آزادی خواه » ترجيج می دهند : بهتر آنکه ميمون بود ، تا به دروغ ميمون بازی در آوردن !

8 خرداد 84 / 29 ژوئن 05