m.ilbeigi@yahoo.fr
فرياد ! با يادِ حسين منزوی – غزلسرایِ بزرگِ معاصر
فغان و ای فرياد! لرزيدم ترسيدم در گوشه ام خزيده بودم - با درد ِ خودم ؛ به خود پيچيده بودم - و انگاره دنيائی بجز دنيای ِ پُر دردم وجود نداشت ! وايا ، وايا برمن ! اين حسين بود که با رفتنش درد را عُريان کرد ! 17 ارديبهشت 83 / 06 مه 04