xalvat@yahoo.com        m.ilbeigi@yahoo.fr          

                                                                                                                              

                       

وجدان ِ جنگزده مان مبارک باد !


وقتي زمان به تاريکي رسيد
ابرها بيکاره شدند
و باران ها
- از روي ِ ترحم -
از باريدن سر زدند
( که چشمهايِ مان پر بود از اشک ) .
*
وقتي جهان آن شد که " اينها " خواستند
مارا چه حرفي به بيان ؟
و کودکان
- چه سود از آمده نِشان ؟ -
از زائيده شدن تن زدند .
*
وقتي که از بمب " حلوا " ساختند
ما ديگر بر فبر ِ مردهِ گانمان حلوا نگذاشتيم
- که قبرهايِ شانرا هم
از بمب گريزي نبود
( بمب°خوشه ها به جاي ِ خوشه هاي ِ انگور ؟! )
*

وفتي که فقر طاقباز خوابيد
مارا چه بود اندر دست
چه بود
چه بود ؟ :
- پياله ها زديم بر بخت ِ بد ِ بدبختان
وزديم بازهم پياله ها
و رفتيم به رختخواب
( با خيال ِ راحت ! )
و به خود گفتيم :
" که اين تنها مايانيم بار ِ تمام ِ فقر بر دوش "
... و خفتيم !

خوابمان مبارک باد ؛
هيچ بودنمان مبارک باد ؛
پُرخيالي ِ بي خيالي ِ مان مبارک باد ؛
راه پيمائي هايِ مان براي ِ جنگزدگان مبارک باد ؛
گريه هايِ مان براي ِ دردکشان مبارک باد ؛
خود دانستن هايِ مان به کسي بودن مبارک باد ؛
خيالِ مان مبارک باد
( " خود را به خفت نفروختيم " ) ؛
وجدانِمان مبارک باد
بادو بادو باد ...
مبارک !

31 فروردين 82

منتشر شده های ِ ساليانِ پيش