xalvat@yahoo.com        m.ilbeigi@yahoo.fr          

                                

                       

درد !

به : زندانيان ، شکنجه شده گان و جانباخته گانِ گمنام


اينيم و اين
واز اين " اينمان " چه افتخاری ؟

ساده زاده ميشويم و
ساده ميميريم
و در مرثيه يمان هيچ كس نخواهد گريست
و بر قبرمان هيچ كس سنگی نخواهد گذاشت
و بر قبرمان هيچ كس گُلی نخواهد گذاشت .

آنچنان گمناميم كه اگر شكنجه و زندانی شويم
هيچ كس برايمان امضاء جمع نخواهد كرد ؛
هيچ كس به "عفوِ بين الملل" شكايت نخواهد برد ؛
و هيچ كس "جوامع ِ حقوقِ بشر" را خبردار نخواهدكرد .

دردا ،
دردا !
هيچ كس نمی فهمد كه
برما بسياران رفته است .

دردا
دردا !
هر كس به سخره مان مي گيرد
كه اينچنين مدام آه و ناله گِريم
- چه داريم ديگر !

دردا ،
دردا !
ما بسياران كشيده ايم - از كودكی مان تا بامروز؛
واز تمامی حكومت ها .

دردا ،
دردا !
خوابمان چرا اين چنين آشفته بايد
- و در اين سن و سال !

عقده دارانيم
- بی هيچ شك و شبهه ؛
درد كشانيم
- از ابتدای تاريخ .

سخنهاي طلائی ناگويانيم
درد و رنج در هر لحظه در ما تكرار می شود
- درد و رنج را در هر لحظه در خود تكرار می كنيم .

آه !
آه !
آه !
چرا نمی فهمند كه ما چه مي كشيم ؛
چرا نمی فهمند كه ما در تمامِ عمرمان چه كشيديم ؟
چه كسی مي فهمد كه اينچنين زار
- زار بر سرنوشتمان می گِريم ؟

26 ارديبهشت ِ 81