xalvat@yahoo.com        m.ilbeigi@yahoo.fr          

                                                                        

                       

جداشدگان ِ مجاهدين ...

( آنان که هنوز به " خط ِ " شانند و آناني که به " آرمان ِ " شانند )

اين مني که مي نويسد ، نه در جريان ِ چند وچُون ِ روابط ِ دروني وبيروني ِ مجاهدين ِ هنوز از نوع ِ رجوي ست و نه آگاه ازهمان روابط ِ اشاره شده دربين ِ جداشده گانشان . دستي از دور برآتش ِشان – از روي خوانده ها - ، دارد ودر نتيجه نمي توان گفت که گوينده اش ( يعني من ) ، بازگويندهء تمام ِ واقعيت هاست و نوشته اش به نوعي " سنديت " مي تواند داشته باشد .

به کنار از " مجاهدين " ، به طور ِ کلي بگويم :

اگرچه هرگز عضو ِ هيچ تشکيلات ِ " تروريستي " و " غير ِتروريست " نبوده ام ، اما هيچ باکم نيست – حتي اگر " سنگسار ِ ايده ئولوژيکي " ام کنند - ، که بگويم که  نخير تمام ِ کساني که به مبارزهء مسلحانه برميخيزند يا خيزدند ، حتما تروريست بودند وهستند ؛ وفتي که با تير  و تپانچه  دنبالت مي کنند  و رسيده اي جلوي ديواري بلند و هيچ راه ِ گريزي نيست ، خواهي نشست به " موعظه " ؟! آخر مغزت را با گلوله اي داغان خواهند کرد و مجالت نخواهند داد تا " تراوشات ِ " مغزيت را بيرون بريزي ! شيفته گان ِ اسلحه را کنار بگذاريم ، آخر کدام ِ آدم ِ عاقلي ست که پيش ِ پايش راه خل هاي سياسي را بگذارند و او هي بگويد : " اسلحه ، اسلحه ... " ! شرايط ِ خاص ، راه ِحلهاي خاص ِ مبارزه را مي طلبند ( واگر بشود اين راه حل ها هميشه سياسي باشند که بي هيچ درنگ بايد قربان صدقهِ شان رفت ) . در زمان ِ شاه ، راه حل ِ سياسي را بطور ِ کامل انداخته بودند در " خلاء " . من نمي گويم که در زمان ِ شاه ، مبارزهء مسلحانه شيوهِ درست ِ مبارزه بود ( آيا واقعا مبارزات ِ مسلحانه بودند يا آنکه تنها " عمليات " مسلحانه بودند ) . نه اين را نمي گويم ، اما ترسم نيست که بگويم " قابل ِ فهم " بودند- واين نه تنها براي ِ من که براي ِ خيلي ها ، از جمله براي ِ تمام ِ اين کساني که امروز تنها يک کلام برزبان دارند : تروريست ...

امروزه همه سعي دارند خودرا فرسنگها بدور از آن " مبارزان " ( چرا درگيومه آوردم ؟ برمي دارم باتمام ِراحتي هاي ِخيال ، گيومه را ) بدانند و نثارشان مي کنند تمام ِفحش و انگ و برچسب و مادر زاد " تروريست ِ " شان مي خوانند و ميخواهند " خريدارانه " شوند در نگاه ِ ازمابهتراني که امروزه – که بگمانم ، نه براي ِ مدت ِ طولاني -  ، حاکمان ِ بي رقيبند در سراسر ِ دنيا . اينان ، زماني که همين " حاکمان " ( و " شرکاء " ) دست به وحشتناکترين عمليات ِ تروريستي ( بدون ِ گيومه ) در جهان مي زنند ، آنرا به مثابه آزاديبخش ترين عمليات مي گيرند و اگر جيک ِ مان برآيد مي شويم " تروريست ِ " غرب ستيز ، مي شويم " پوپوليست " ، مي شويم " بن لادني " ، ميشويم بدون ِ " فرهنگ سياسي " ويا براحتي " بدون ِ فرهنگ " و ميشويم از نگاهِ شان کساني که ميشود آنها را به خط کرد و تيرباران آزاد ! ( نگاه کنيد به مقالهء " نادره افشاري " در " روشنگري " ، " پيک ايران " ، " تريفه " ، " ايران امروز " و ... با عنوان ِ " پوپوليسم سياسي " ) .

به همين " گُه خوري هاي ِ ايده ئولوژيکي " بسنده کنم که پارا از گليم ام بيش از اندازه بيرون گذاشته ام . ورنه " بامچه " هاي فراوان خواهم خورد از " ايده ئولوگ " که در اينجا ، اين گُه ِ زيادي را خوردي ودرآنجا ، آن ... و برويم ير ِ سر ِ اضل ِ مطلب :

کيست که نداند که " مجاهدين ِ " اوليه ، آرمانخواه بودند و مجاهدين ِ " رجوي " اي ، قدرت خواه . آرمانخواهان تا پاي ِ مرگ بر سر ِ آرمان مي مانند – تا بدان پايه که در مواردي ( و چرا نگويم : در بسياري از موارد از جزمگرائي سر در مي آورند و آرمان و سر را ، هردو را ، مي بازند ! ) . و اينان ، بر سر ِ آرمانهاي شان ، حاضر به مسامحه نيستند – و از همين روست که هرگز به قدرت نخواهند رسيد .

... و اما قدرت خواهان : اينان را در و پنجره بسنده نيست و خواهان ِ دروازه اي گل و گُشادند براي زد و بندها و به قدرت رسيدن و پرنسيب هاي ِ شانرا يا قورت مي دهند و يا در جيب مي گذارند . و " رجوي " از اينان ست . رجوي ِ آرمانخواهِ اوليه ، خودرا با هوش تر ازآن مي دانست که تمام ِ عمر را به آرمانخواهي بگذراند و " دکان ِکوچک ِ ته ِ بازار  " آرمانخواهي اش را بيکباره تعطيل کرد و باز گشود " دکان ِ چند نبش ِ " قدرت خواهي . و بکار برد تمام ِ فوت و فن ِ قدرت خواران ( کساني خواهند گفت " ماکياوليست " ها ) را : از انواع واقسام در دورت فراهم آور و به نوکري ِشان بکشان و اگر دم زدند ، يا حذف ِ شان ساز و يا بي آبروي ِ شان ؛ هيج محدوديتي براي پيمان بستن ها و پيمان شکستن ها قائل نباش ؛ تا مي تواني شعار بده – و براي ِ ايتهم محدوديت قائل نشو ؛ مال و نفرات را بپذير – از هر کجا که مي آيند ؛ خودرا به يکطرف ِ مخاصم بچسان – و اگر اين شکست خورد ، چسبنده باش به پيروزمند و بده تمام ِ اطلاعاتت از شکست خورده و شروع کن به جمع آوري ِ اطلاعات از پيروزمند ....

خُب ، طبيعي ست که چنين فردي ، چنين جرياني ، بلاها خواهد آورد بر سر ِ دورو بري هايش – " خادمين " اش - ، تا بدان پايه که به مرگ راضي . اما دم بر خواهند آورد تا روز ِ رهائي و جدائي ِ هميشکي ! و نفرت ِ شان تا بدان پايه که ، بعد از اينهمه سال ِ خواري ، آتشفشاني مي شوند و زبان دراز – تا بي نهايت ! و بگمانشان ، براي ِ از بين بردن ِ بيماري ِ فدرت خواهي ِ همه چيز از بين بُر مجاهدين ، بايد – نه تنها آرمانخواهي ِ مجاهدين را ؛ که هر آرمانخواهي ِ را مسلخ کشاند و شد يارو ياور ِ آناني که پيش از اين برعليهِ شان مي ستيزند !

تا بدان جا که نوشته هاي ِ " مجاهدين ِ " جداشده درک کرده ام :

بخش ِ نه چندان کم ِشان ( نادرهء افشاري ، مهدي خوشحال – و متاسفانه ، روز به روز بيشتر ، هادي شمس  و... ) ، عليرغم نفرت ِ بي نهايت ِشان از مجاهدين ، همان خط ِ قدرت خواهي ِ شانرا دنبال مي کنند . و بخشي کوچک هنوز آرمانخواه – اگرچه نه همان آرمان هاي ِ اوليه – باقي ماننده اند و برخود و انسان باور دارند – که نمايندهء برجستهِ شان مجمدرضا اسکندري .

من – بدون ِ دورانداختن ِ اولي ها - ، خودم را نزديک به دومي ها مي بينم .

15 ارديهشت 82