xalvat@yahoo.com        m.ilbeigi@yahoo.fr          

                                                                                                                              

                       

خويشاوندانم     پابلو نرودا ( شاعر شيليائي 1904/1973 )     برگردان : م. ايل بیگی

 

و من مي گويم : ديروز ، خون !

بيائيد و ببنيد خون ِ جنگ را !

اما اينجا چيز ديگري بود .

شليک گلوله ها از پا در نمي آوردند ،

من گوش نمي دادم در شب

گذر کردن ِ

رودخانه اي از سربازان

دررو

بسوي ِ مرگ .

دراينجا ، درکمرگاهِ کوه ها ، چيز ديگري بود :

رنگ ِخاکستري اي که مي کُشت ،

دودي ، گردوخاکِ معادن يا سيمان ،

تمام ِ ارتشي تيره

پيشروي مي کرد

در روزي بدون ِ پرچم

ومن ديدم در کجا زندگي مي کرد

انسانِ درخودخميده ،

احاطه در تختهء درهم شکسته ،

خاک ِ گَندآلود ، حلبي ِ زنگ زده ،

و من مي گويم : " تابه خرخره دارم ؛ بس است ! " ،

من مي گويم : " هيچ گام ِ ديگري دراين انزوا برنخواهم داشت " .

بايد ديد که ازآنزمان تابه حال همه چيز تغيير کرده است .

شايد که سرزمين ها پوست انداخته اند

و شايد درک کرده اند که عشق محتمل ست .

ديديم که هيچ درمان ِ ديگري نيست بجز از دادن ،

روشنائي آمد و درهمه جا

بسختي

سوزاند زبانهء آتش گداخته را

که من درگوديِ دستانم داشتم .

 [ تاريخ ِ برگرداني : 28 شهريور 82 / 19 سپتامبر 03 ]