m.ilbeigi@yahoo.fr                                

پيغام

از تن دشت مبتلای جذام
در شبی تلخ گونه می گذرند
اين سواران چابک و گمنام.
قلبشان آسمان بی ابر است
روحشان پاک و ژرف چون درياست.
از نظرگاه وحشيان پليد:
« . پايشان شوم و نغمه شان دشنام »
همچنان تند و تيز می رانند
از شب تيره تا به صبح سپيد
خفتگان تازخواب بر نشده
برسانند نامه و پيغام:
دوستان ! خواب خوش ، سپيده دميد »
غنچه گل داد و باد پا به گريز
او سترون ، نه ! بود آبستن:
اينت باغ و بهار شورانگيز

تهران 27 - 11 - 39