|
 گريز ِ عبث
گسترش ِ بی نهايت ِ بشکوه
گستره ای از صراحت ِ انبوه
نيمی سرسبز
نيمی مجروح .
سبزترين سبزه و علف و نور
تا افق ِ دور .
کوپهء خالی .
بيت ِ مکرر :
زمزمهء سرد و يکنواخت ِ هر چرخ
ترجيع بند ِ عبث ، قصيدهء پوچی
مرثيهء ابتذال ، مثنوی ِ دم .
" کوپهء خالی " خطا گفتم ، اينک
روبروی ِ من نشسته همسفرم : غم .
بين ِ راه ِ شاهی - ساری
30 - 12 - 42
|
