|
|
|
|
 |
|
شنبه 20 مرداد 86 / 11 اوت 07
[ گاه - که چه عرض کنم ؛ غالبا - ، از خودم بدم می آيد که " هرزه دهانانه " می نويسم - يعنی به حُرمتِ " حُرمتِ کلام داران " بی توجه ام و حُرمتِ " عفت خانومِ کلام " ( يادِ " شهرِنو " به خير ! ) را نمی دارم ... چه کنم که اينم کرده اند هيچ ندارانِ شاهی و اسلامی ! ] ( کثيفانه : ) به چپ هست : گُه / به راست است : گُه / در بالا : گُه / در پائين : گُه / تمامِ ايران شده است : گُه / گُه اندر گُه / و تمامی : گُه اندر گُه / و همه اش : گُه / - تنها : گُه ... و گُه ! و گُه را قورت می دهند / و گُه را به قورتِمان می دهند / به جز گُه چه دارند / تا به نمازِ روز و شبِمام تقديم کنند ؟! عيدمان شده است : گُه / ماهِ رمصانِ مان شده است : گُه / پائيز شده است : گُه / بهار شده است : گُه / تابستان شده است : گُه / زمستان شده است : گُه ! گُه اندر گُه / - تمامی : گُه / ... و ايران شده است : گُه ! گُه در عبا دارند / گُه در عمامه دارند / گُه در چادر دارند / گُه در چارقد دارند / گُه در تاج دارند / و می ريزند : گُه / - تنها گُه / گُه / ... و گُه ! ( قاراشميشانه - شاش و گُه : ) بشاشيم به گُه / تا شايد رقيق شود / و امتزاجِ گُه - شيخ - و شاش - شاه - را / همانگونه بيابيم که در تمامِ عُمر يافتيم . ( تميزانه : باران ) می بارد باران / و نمی شورد تمامِ گُه هایِ هزاران ساله را / که گُه آنچنان اندر گُه ايم / که حتی تمامیِ باران ها / عاجز از شُستن اند ! ( پاکانه : هوایِ تازه ) ما را نياز به زيستن در هوایِ تازه است / - بی گُه ( عمامه به سر ) و شاش ( تاج به سر ) - ، / مارا نياز به انسان بودن است / مارا نياز به زيستن است / ... ما را نياز به زيستن است / و هست و هست مارا نياز به زيستن / - به زيستن !
|