m.ilbeigi@yahoo.fr         

                                                                                                                              

                       

فرياد !   با يادِ حسين منزوی – غزلسرایِ بزرگِ معاصر


فغان و ای فرياد!
لرزيدم
ترسيدم
در گوشه ام خزيده بودم
- با درد ِ خودم ؛
به خود پيچيده بودم -
و انگاره دنيائی بجز دنيای ِ پُر دردم وجود نداشت !

وايا ، وايا برمن !
اين حسين بود که با رفتنش
درد را عُريان کرد !

17 ارديبهشت 83 / 06 مه 04