xalvat@yahoo.com        m.ilbeigi@yahoo.fr           

                

آن بر باد رفته غرور

   

 

                                      

رضا بایگان

reza@baygan.net
 

می خواست که تکبرش را به دیوار بفروشد

    آنگاه که خریدارانِ بی غیرتیش

    پشت در

    چشم انتظار حضور تبسمی بودند

    در حاشیه ی ابروانش .

 

می خواست تکیه دهد ،

    بر بی حوصله گی اندیشه هائی

    که از فرطِ گرسنگی

    پیراهن نجابتش را به نیش کشیده اند .

 

می خواست که خودش باشد

    وقتی که تعظیم نیمه کاره اش راداشت با نانوای محل

    با نصفه نانی معاوضه می کرده  .

 

می خواست آبِرویش را

    با جاروب کهنه ی قرض گرفته از  همسایه ها

    بر روی خاکروبه ها بریزد

    وقتی که حرفش را

        بر دیوار مستراح ی ترمینالِ مسافری

        با جای پای مگس ها ، نقاشی کرده بودند .

 

می خواست که عاشق باشد

    اگر دختر همسایه

    پستانهایش را قبل از او

    به گشت های نیمه شب

    هدیه نکرده بود .

 

می خواست که خون خشکیده

    بر زخم پیشانیش را

    با آبِ فاضل آبِ

               کارخانه ی سماور سازی

                                   بشوید،

    اگر حضورِ نگهبانِ کارخانه نبود .

 

می خواست در جشن عید باشد

    اگرمی شده که

    گرمابه های عمومی شهر

    بر روی طناب های دیوار جنوبی خود

    لنگ های نمور را

    با عطر آفتاب غروب

                         آب می کشیدند .

 

می خواست که حضوردر جمع داشته باشد

    اگر سگهای ولگرد

    توانِ شکار خرگوش های حاشیه صیفی کاری ها را داشتند

    و مشتری کم حرمت سطل آشغال ها نمی شدند .

 

می خواست که تنفسی در بی دلشورگی هوا داشته باشد

   اگر گلوله های شلیک شده از تفنگ های شکاری

   ابرها را هدف داشت

   و جایِ پایِ کبوتر ها را .

 

می خواست که  از پنجره نظری داشته باشد بر گذر عمر

    گر که می شد که

    صبحت بلبل را برای دوچرخه ها ترجمه کرد

    و عبور قناری را

    با خط نستعلیق نوشت .

 

می خواست که خودش باشد

    اگر نفس گرمِ خویش را

    می توانست رنگ آمیزی کند .

 

می خواست  که خودش باشد

    اگر من هم می شد که ،

                      خودم باشم .

 

می خواست که خودش باشد

    اگر که می شد ،

    آن بر باد رفته غرور

                            را

    دوباره کنار سفره ی صبحانه بنشاند .

      ۲۹ آپریل ۲۰۰۹