بیوه های عراقی در جستجوی یک زندگی تازه

تقریبا سه دهه جنگ، استبداد ظالمانه، تهاجم خارجی، اشغال و شورشگری در عراق حداقل یک میلیون بیوه - و چندین میلیون کودک بی پدر - به جا گذاشته است.

این تخمین محافظه کارانه ای است که پیشتر در سال 2009 از سوی نرمین عثمان، کفیل وزارت امور زنان عراق، ارائه شد. او معتقد است که شاید تعداد بیوه ها به دو میلیون برسد.

در دوران حکومت صدام حسین، علیرغم رفتار بی رحمانه رژیم با بسیاری از مردم عراق، زنان بیوه تحت توجه دولت بودند. آنها اکنون از نظرها پنهان و آسیب پذیرند.

این یک بمب ساعتی فرهنگی برای عراق توصیف می شود.

حنا بدرانی مدیر موسسه به من گفت که او نام بیش از 2000 بیوه و 7000 کودک که پدرانشان کشته شده اند را در دفتر خود دارد. بیشتر این زنان هیچ مهارتی که بتوانند با آن کار پیدا کنند ندارند. آنها به تله افتاده اند.

حسین به من گفت: "ازدواج با یک بیوه هم برای مرد خوب است هم برای بچه ها."

ایمان می گوید دوستانش او را تشویق کردند دوباره ازدواج کند.

لطیفه مادر حسین هم او را تشویق کرد: "این همه بیوه. این همه بچه. دیگر کی هست که مواظب آنها باشد؟"

من همچنین با ام فاطمه یک بیوه جوان آشنا شدم که وقتی از او پرسیدم چهار فرزندش چگونه با این وضع کنار می آیند به هق هق افتاد. احمد پدر آنها تقریبا سه سال قبل به ضرب گلوله مردانی که لباس نظامی داشتند کشته شد. وقتی او را کشتند داشت باک تاکسی اش را پر می کرد.

ام فاطمه شوهر و منبع درآمد خانواده اش را از دست داده است.

او معتقد است که هم برای او و هم بچه ها خیلی مهم است که دوباره ازدواج کند. او گفت: "وجود پدری برای آنها همه ما را امن تر می کند"، هم از نظر مالی و هم عاطفی.

او می گوید: "زنان برای حفظ حیثیت خود به عنوان یک انسان باید احساس کنند که قادر به انجام کارهایی هستند که مردان می کنند. آنها می توانند بدون حضور یک مرد از بچه ها محافظت کنند."

او افزود: "در این جامعه که شرایط سخت قبیله ای حاکم است، باید بکوشیم برای زنان چهره تازه ای بسازیم."

حنا ادوار مسیحی است. پرسیدم او به یک مسلمان که ممکن است استدلال کند که سنت های اجتماعی و مذهبی آنها ربطی به او ندارد چه خواهد گفت.

او پاسخ داد: "من واقعا اهمیتی به این موضوع نمی دهم. من خود را یک انسان می دانم. من خود را با مذاهب مختلف دردسر نمی دهم، من یک شهروند عراقی هستم. و البته شهروند جامعه جهانی."

اما زنان زیادی - و فرزندانشان - اینجا هستند که آرزوی ازدواج مجدد - و یک پدر تازه - دارند.

یک روز با بیوه ای به اسم ام احمد و دختر سه ساله اش سارا به گفتگو نشستم. ام احمد انگار به من گفت که شوهرش هنگامی که در خیابان قدم می زد به ضرب گلوله کشته شد.