يک توصيح :

سعيد ! ای جاودانه مرد
تمام ِ آتش بودی
تمام ِ عاطفه و مهر
دريغ و درد ، دريغ ودرد
ای در بند مرد ِ " آوازهای ِ بند "
ای زيسته تنها برای ِ خلق
فروتن در برابر ِ خلق .

در مرگ ِ تو
خائنين ِ " اکثريت "
ـ توده ای های ِ شرمگين ـ
سهيم اند .                 ... کامل

مسئوليتِ اين گفته ات که چون نمی خواهيم امضاء هايمانرا در کنار نام افرادِ ِآن  " طيفِ معين " بنهيم پس می شويم از منکرانِ فرهنگِ مدارا و بالطبع از " نادارانش "  ، بعهدهء خودت می گذارم ( اگر دوست نبودی - که هستی - ، می گفتم که " به کمرِ خودت"! ) ، اما جانا چه خوب مارا " متهم " کرده ای که از معتقدانِ " خودی " ها و " ناخودی " ها هستيم . آری هستيم و بی هيچ شرم و حيا !  بی آنکه بخواهيم " فجايع " بوجود آوريم و تمام ِ " ناخودی " هارا قلع وقمع کنيم ، يا دهان ِشانرا  بدوزيم و باطوم در " آنجا " هایِ شان فرو کنيم !  نه عزيزم ! من وماها ، نه تنها از کوچکترين حقوق ِ اينها دفاع خواهيم کرد ، بل بی هيچ ترس ولرز می گوئيم که حتی  ازکوچکترين حقوق ِ جانيانِ امروز برسرِ کار دفاع خواهيم کرد . با " خودی " ها بودن ، به معنای نقضِ حقوقِ " غيرخودی " نيست - که نيست !

دوستِ من ! جنايت کار و خيانت کار ، خيانتکارست وجنايتکار-  چه در قدرت باشد وچه در " اُپوزيسيون ". بی رودربايستی با تو می گويم : چگونه رويت می شود که از ما بخواهی که برويم و بنشينيم باکسانی از "قماش ِ " ( نامحترمانه است ، ميدانم ، اما می گويم )  توده ای و اکثريتی و اقليتی ِ از نوع ِ توکل و رنجبران ... ( متاسفانه ليست طولانی ست ! ) وامضاء کنيم بيانه ای را . آخر تو يکی که دردکشی و در " گاپيلون " قربانیِ يکی از اينها بودی ! تو ديگر چرا ؟!  توکل  همانقدرجنايتکارست که رفسنجانی و خامنه ای و خمينی . اينان دارند ملتِ ( يک جمع از )  خودرا ، به بهانهء ناياخوب مسلمان بودن و نبودن ،  تارومار می کنند و توکل ، افراد ِ ( يک جمع ازتشکيلاتِ )  خودرا به بهانهء واهی ِ " نوکران ِ بورژوازی " ! آيا به صرفِ آنکه در حکومت نيست و خود ، خود را در اپوزيسيون می داند  ، بايد کاردِ خون آلودش را پنهانی بشوريم ، تا رژيم  با خبر از جنايت در بينِ " اپوزيسيون " نشود ؟!  پنهانکارِ جنايت ، شريک ِ جرم است وراهگشایِ جنايتکاران برایِ به قدرت رسيدن ؛ چشم بستنِ مان بمعنایِ نابه ديده گرفتنِ حقوقِ انسانهاست و بد را با کم و بيش بد (خوب ؟! ) تعويض            ... کامل

آقایِ عبدالرحيم پور ، مرحباکه قدم ِاول را برداشتيد !

من ، باعلم به آنچه که در بالا گفتم ، ميخواستم که بگويم که مردم ِ ايران ، وقتی که برخورد می کنند با  نام ِ کسانی  از " حزبِ توده " ،  " اکثريت " و امثالهم دربينِ امضاءکننده گانِ يک بيانيه ( باتوجه به آشنائی شان ازگفته ها و کرده هایِ گذشته ِ شان ) بهائی به چنين اسنادی نخواهند داد و ترجيح می دهند که سوارِ " خر ِ " رضا پهلوی شوند تا " کاديلاکِ " اين "سابقه داران " ! (وبقيهء امضاء کنندگان به چوبِ تر ِ اينان می سوزند - حالا سندِشان هرچه قدرکه می خواهيد خوب باشد ! ) . حتما باخود خواهند گفت که جوانست و هيچ  خطائی  تاکنون  از او نديده ايم  و  شريک در جنايت هاي  پدر و پدربرزگ نيست .  اما در مورد ِ  " کاديلاک نشيننان " خواهند گفت : " اصلا حرفشان رانزنيد که بوی گندگاریِ شانرا هنوز دردماغ داريم ! ... "
آری هرگز ، نه اين سندرا منتسب به " اکثريتی ها " کردم و نه احمقانه مدعی " اکثريتی " بودنِ تمام ِ امضاء کننده گان شدم . حالااگر برفرض هيچ کس رانشناسم ، لااقل اينرا که مي دانم که ، مسعودفتحی ، اکثريتی نيست ! ميخواستم به دليلِ ديدنِ بعضی از نام ها ، مسائلی کلی را مطرح کنم و بگويم که چرا مردم ِ ايران حاضرنيستند که به خيلی از ما های درخارجه نشين " سلام ! " کنند و چرا انواع واقسام ِ اسناد و بيانيه ها و چه وچه هایِ مانرا به پشيزی نمی گيرند . والا اشاره ام به توکل و توکليان موردی نداشت ! گمان براين ندارم توکليان چنين بيانيه هائی را امضاء کنند . پس اگراشاره بآنهاکردم ، غرضم اين بودکه ازنويسند گانِ بيانيه اند ؟!               ... کامل

كوبنده باشيد كه كوبيدن كارتانست  !

نمي دانم  پيش از زندان يادر زندان شد از[ نزديکان ِ ] فدائيان . در هر يك يا چند شمارهُ آرش  نظرسنجي هائي مي كند در مورد مسايلِ خاص و مخاطبانش هستند در غالبِ موارد اكثريتي ( يا كشتگري  يعني كه به قولِ عربها كيف كيف ) و در مواردي اقليتي  ومابيني ها  - يعني همه كم وبيش در يك راستا ! من اگرچه دارم كمي به طنز از اين موضعگيريِ پرويز خان صحبت مي كنم ، اما به دينِ ناداشته ام سوگند كه از كوچكترين حقوقِ او مي دانم بيرون دادن نشريه اي با تمايلات خاص –  از من بدور باد سخره و بي حرمتي !

گفتم كه پرويزخان برايم پرويز خان ست و پرويزخان مي ماند . اما نگرانم از اينكه كه پرويز خان راهي گزيده است   - پرويزخانِ عزيزم با يك دنيا معذرت : - كه شباهت به برنامهُ هويت  دارد . شروع كردي در يك شمارهُ آرش ت  حملهُ جانانه به يك دردكش كه جراُت كرد از خانهُ دائي يوسف سخن بگويد و به لجن كشيدي اورا - بامدد از كساني كه خود غرقه در لجن اند ! وادامه دادي برنامهُ هويت ات درمورد فرجِ سركوهي كه از محفلي ها نيست .

پرويز خان ، اگر خوب سطورِ بالا را خوانده باشي مي بيني كه از  سينه چاكانِ فرجِ سركوهيِ اصل  يا نااصل  نيستم .  اما با اينهمه از راستهُ كساني نيستم كه به جايِ نقدِ به پرونده سازي مي پردازند  – همان كاري كه فرج هم در مواردي كرد !              ... کامل

سوء قصد ِ"  امنيتی ها " ، " خودزنی " يا " زدن ِ" خودی ها ؟

... و فراموش نکنيم که فرقی ست بينِ عملياتِ تروريستی و عملياتی که ( که بدرستی يا به غلط ) آخرين اميدِ نجات اند و همچنين عملياتِ آزاديبخش ( که همه گی ، بی هيچ فرق گذاری بينِ شان « عملياتِ تروريستی » ناميده می شوند ! ) ...

مستقيم در چشمانِ دريده و پُروقاحت اش

که زُل زنانه زُل می زد

( تو گوئی فرزندِ خلف ِ کيانوری و کامبخش ) .

منتظر بودم که سر به زير کندو

شرمگنانه

- حتی بی هيچ کلامی -

عذرخواهی کند :

- "آری خود منجلابی بودم

و بسياران را به منجلاب کشاندم ؛

آری وقيح ترينِ وقيحان بودم ."

حاشا ! حاشا !              ... کامل

اشرف خانمِ دهقانی ، روبنما – که بديدنِ رویِ ماهت نيازاست مارا !

مراسم ِ بسيارخوبی بود تا فريبرز سنجری ، رشتهء سخن را بدست گرفت ... از مادرش چه خوب و قشنگ سخن گفت و تو گوئی که از مادر ِ بسياری از ماها  سخن مي گفت که تمام ِ بار ِ اين دنيا بردوششان بود وچه کوچک قهرمانان ِ بزرگی بودند .  وقتی که بخشی از خاطرات ِ "مادر سنجری" را خواند ، ديگر نتوانستم جلویِ اشک را بگيرم وزدم به گوشه ای - که در خلوت گريستن ، بِه تادر جمع "خودنمائی"  ...  وبعداز خواندن ِ اين بخش ، يکباره خراب کرد و شروع کرد به تسويه حسابهای ِ ايده ئولوژيکی - که جايش در اين مراسم مطلقا نبود . اينبار نه برایِ گريستن ( که شايد مي بايست ) ، بل برایِ نشنيدن ، دوباره زدم به کنار . چه ها گفت ؟ نخواستم بشنوم که بی شک تکرار ِ هميشه يکسان گوئي هاي ِشان ! تمام که کرد نزديک شدم ، و شنيدم که : "و اينک پيام ِ رفيق اشرف دهقانی ..." ! اين بار ، دوان دوان گريختم . يعنی چه ! همسر ِ فريبرز سنجری باشی و عروس ِ "مادر سنجری"  و به مراسم نيآئی و همچون شاه و خمينی و مائو و انورخوجه "پيام" بفرستی ؟! "حماسهء مقاومت" ات ، بهيچ شک و شبهه ، حماسه ای بود بس بزرگ وعظيم . اما بايد خود بهتراز من بدانی که هم پيش از تو هم بعد از تو ، زنان ودخترانِ بسياری ، حماسه های کم وبيش چون تو آفريدند . بسياری ِ شان را – فی المثل درهمين پاريس - ، به ساده وسادگی به جلسات می آيند و ميروند و هيچ ادعایِ "رهبر ِ عظيم الاشان" ، "دست نيافتنی" را ندارند و پيام های از نوع ِ "پيام رفيق فلان" را نمی دهند . شاءن شان ازتوی ِ اشرف دوست داشتنی کم تر نيست که نيست !            ... کامل

با آلوده دستانِ خود خواسته ...

آينه در مقابلِ تان می گذارم

و خودر را – چه ابله و چه زشت !

در آن می بينيد ؟

من اگر دستهايم « آلوده » نيست

نه از آنروست که :

به « آلوده گی » تن نزدم

تنها از آنروست ( که چون شمايان ) :

آلوده گی را مظهر ِ خود بزرگ بينی نيافتم !              ... کامل

ابلهانی بوديم - نه کم و نه بيش  !

گاه گاهی
- حتی امروز –
جرعه ای بالا می اندازيم
و قلم بردست
می نويسيم :
ما – يعنی من – از ازل گفتيم اين پيرسگِ جماران
جز به نابودی نمی انديشد
نه کلامی از  او در نشريه هامان آورديم
و نه هرگز عکسِ قناس اش را چاپ کرديم
( خواهيد گفت : « چه وقيحيدو وقيح ؛
- پشتِ گوش می اندازيم ، ولش !
ديگران را
با گُهِ متعفنِ شان حقی نيست
- ميدانِ پُرجلال از آنِ ماست ! )             ... کامل

اگر آزادی ، " آزادیِ حزب اللهی ِ " چپ و راست است ، من اين آزادی را نمی خواهم .

وحشتناکست اينهمه بُت سازی ها و از عادی ترين چيزها ، مطلق سازی ها وزانو زدنِ انسانِ همه چيزسازها درمقابل ِ بُتِ خودساخته ! تا بدين پايه به خود اعتقاد نداريم که مي شويم " حزب اللهی امام " ، " حزب اللهی ِ شاه " ، " حزب اللهی ِ مجاهد " ، " حزب اللهی ِ فدائی " ، " حزب اللهی ِ حزب کمونيستِ کارگری و منصور حکمت " و ... ؟!
وتازمانی که چرخ اين گونه می چرخد ـ به موهنانه ترين وضع ـ ، تا زمانی که ايرانيانِ " حزب اللهی ِ کسی " می سازيم ، وتازمانی که مبنا و اساس را برانسان آزاده ـ ونه بردهء کسی ـ نگذاريم ، ايرانی خواهيم داشت همين که بود و هست ـ ومتاسفانه همين خواهد بود .
من يک تُفِ بزرگ بر " ايرانِ آزادِ " اين سان ِ "مُناديانِ " آزادی می اندازم و اگر آزادی اينست ، من اين آزادی را نمی خواهم .            

... کامل

دفاع از زندانيان سياسی صدالبته ، "سمبُل" ساختنِ شان هرگز !

از " چپی " های اسلامی و غير اسلامی ( "محاهدين" و"فدائيان"و...)  هم کم نبودند که بيش.خيلی از فدائيان که شکنجه های ِ بسيار درزندان های ِ شاه کشيده بودندو بعدها " اکثريتی " شدند ، کثافت های ِ بسيارکردند و کثافت گوئی های بسيار . يک نمونه بدهم وتنها همين ( که نمونه ها بسيارند ) : رقيه دانشگری که در زمان ِ شاه شکنجه های ِ بسيار شد ويکی از " سمبل "های ِ مقاومت و کسی که شعر/ شعارهای ِ " انقلابی و پرشور " می گفت در بارهء انقلاب کوبا ، يک باره شد حزب اللهی امام و خاطرخواهِ پاسداران و ...            ... کامل