ميگين : به زندون ، نا حق ، ميندازه ؛ شکنجه ميکنه ؛ آدم ميکشه و اينو اون ميکنه ! آخه يه لحظه به کله يه پوکو دربو داغونه تون نمی تونه بره که تمومه اونائيرو که به زندون انداخته ، شکنجه کرده و کُشته ، حقه شون بوده و اضلن داخله آدم نبودن ! ...

از « زهرا کاظمی » ميگين . خُب ، اون زنه لکاته چه حق داشت که بره جلويه زندونه « اوين »  عکس بگيره ؟ خدائيشو بگين ! مگه شهره هرته يه کانادائيه خاک برسری ( يعنی نصفه ايرونی ) بياد اينجا لنگو پاچشو بندازه بيرون که ميخام عکس بگيرم ؟! خدائيشو اگه بخاين ، مملکت ماله اينا ( مرتضويا ) ست و اون زنيکه يه ... ( استغفرالله ! چی بگم ؟ ... ) نيمچه چارقد بسر ، نيمچه کُسو کون بيرون ، ميخاد مثلن از خانواده يه زندونيايه سياسی ( تو مملکته اينا ، پاشونو از گليمه شون، صد کيلومتر اونطرفتر انداخته بودن )، عکس بگيره ؟! آخه پتياره ! ترو سنه نه ! ...

ميگين : اين بابا - مرتضوی - ، خيليارو ، هيچ و پوچ ، تو زندون انداخته . اولندش ، خوب کرده ! دومندش : چرا نميگين که اون حرومزاده ها ، تو مملکته اينا گُه خوری ميکردنو انگارتو مملکته خوده شونن ، از اينا ادعايه حقو حقوق ميکردن ! تُف به شماها ! عجب دنيائی شده ، ها ! به اين ولدالزناها ، نوکه انگشتو ميدين ، تموم بازورو ميخان ! الهی خدا  هزار تيکه پاره تون کُنه ! چه گُه خوری ها ! ...

لامضبا ! هيچ ندارا ! تو کجايه دنيا گفتن که اجنبيائی ، کون نشورائی ، بی دينائی مثه شماها بايد حقه گفتنو زيستن داشته باشن ؟! نه ديگه جر نزنين ! می بينيد که بی حقيدو تازه « حقوقه بشرو » ميخاين ! وای ، اوا خواهر ! چه پُرروئيا هستن ! ...

بابا ! آقايه مرتضوی ، مظهره اسلامه ، مظهره دينه ، مظهره عدله ، مظهره هر چی کی خوبه  و شما - مظهره بد بدا  - ، ميخاين که نره تو « شورا »  و به « الکی حقوقه بشريا »  نفهمونه که « حقوقه بشره مبارکه اسلامی » يعنی چی ؟ - خاکه تون به سر ! ...

بخاين ، نخاين ، همينه ! اصلن اسلام با هيشکی شوخی نداره : هرکی  گُه خوری بُکنه ، جاش تو زندونه ؛ سرش بر داره ؛ خاندونش بر باده ؛ دستش زيره ساطوره ؛ تنش سنگساره ؛ « دستگاهه تناسوليش » جوره با « آلته تناسوليه مدافعانه اسلام » ( واضح بِگم ؟ : کُس و کونش « خمس » و « ذکاته » اسلامه ! )