دردِ تان هست - می دانم - ، اما چرا قادر به انتقالِ دردِ تان نيستيد ؟ و درد را آيا با دردهای ِ بيشتر بايد معالجه کرد ؟ دارویِ کثافت ، کثافت هایِ بيشترست ؟ ( من در اينجا دارم از تویِ دردکش سُخن می گويم ونه از آنی که هيچ وقت درد را نکشيد و هميشه خود بازيچه بود و امروز ترا بازيچه کرده است ) .

نگاه کن جانم ! ( و خجلت ندارم اينگونه خطابت کنم ) ، اين مائی که از کشورهایِ گوناگونِ جهانی که آنانی که هم ترا و هم من و ماها را به خفت « جهانِ سومی » می نامند ، از آنرو در جهانِ شان پراکنده شده ايم که در کشورِمان، ظلم و ستم و خویِ حيوانی را پذيرا نبوديم . خيال می کنی که حالا که « جانمان را نجات داديم ! » ، اعمالِ حيوانيت را پذيرائيم ! – چه خيالِ خامی !

ترا با پوست و استخوانم و نمی دانم با چه و چه هايم درک می کنم ؛ در خودِ کشورِمان با « آنها » ( که امروزه «اينها» يند ) خوار شديم و بعد که به اينجا آمديم ، بيش از پيش خوار و خوارتر !