|
|
|
|
 |
|
Jacques Gaucheron ژاک گوشرون ( برگردان : م. ايل بيگی )
1 زندگينامه
پُل اِلوُآر در سال ِ 1895 بدنيا آمد . اولين اشعارش را در دوران ِ نوجوانی ِ هميشه بيمارش می نويسد و بزحمت شفا يافته ، جنگِ [جهانی ِ ] 1914-1918 است که اورا می قاپد و می بلعد و مواجه ميگردد ( ذر ابتدا همچون پرستار و پس آنگاه چون سرباز ِ پياده نظام ) با خوف و کراهت های ِ قصابی های ِ انسانی .در 1917 با گالا Gala ازدواج می گند .با دشواری و زحمت بسيار ، مجموعهء کوچکی از اشعار با نام ِ تکليف ، وظيفه و دل واپسی را منتشر می کند و در ژوئيهء 1918 اشعاری برای ِ صلح را . با تريستان تزارا Tristian Tzara در جنبش طغيانگرانهء دادا * شرکت می کندو پس آنگاه، همراه با آندره بُرُتون A. Breton و لوئی آراگون Louis Aragon ، در فعاليت های ِ سورره آليسم – بی جذبيت درنظرگاه های ادبی ، جزم ها و داوری های ِ گروه . مانيفست سوررئآليسم به 1924 برميگردد و پژوهشهای ِسوررئآليستی در فاصلهء بينِ دو جنگ ادامه مي يابند . بحث و گفتگوها در بارهء دورنمايهءانقلاب ، [ جنبش ِ]ضدِ فاشيسم ، در جنب و جوش و گرداب هایِ تاريخی ِ آنزمان، چرخشی جدلی به خود مي گيرند وبا برداشت ها و تفاسير ِ خشن و تند خو و در انتها ،با جدائی های ِ در يک آن تصميم گرفته شده .
پل الوآر ، از سالِ 1936 ، در زمانِ جنگِ [داخلیِ ] اسپانيا ، با گروه فاصله می گيرد . حدائی و گسست با بُرُتون در 1938 قطعی می گردد .با نُوش ( نُوچ ؟ ) Nusch ، که در 1929آشنا شده بود ، در 1934 ازدواح می کند .در مدتِ جنگِ [ جهانی ِ ] 1939-1945 ، پل الوار يکی از مدافعان ِ مقاومتِ عقلائی و روشنفکری در برابر ِ نازيسم خواهد شد . در 1942 به حزبِ کمونيست ِ زيرزمينی می پيوندد . در برپائی ِ انجمن ِ سراسری ِ نويسندگان نقشی بازی می کند و در انتشارات ِ [ مخفی و زيرزمينی ِ] مينوئی [ نيم شب ] Minuit ، دو جلد ِ آبرو و افتخار ِ شاعران را منتشر می کند.بعد از آزاد سازی ِ [ فرانسه ] ، شاعر ِ شناخته شده و موردِ احترام ، فعاليت و اشتغال ِ دوگانه اش را ادامه می دهد ؛ کار ِ نويسندگی و کوشندهء مبارزه برای ِ صلح در زمانِ جنگ ِ سرد [ و از همينرو ] سفرهای ِ بسياری انجام می دهد . با دومينيک Dominique از گردِهمائیِ صلحِ مکزيکو برمی گردد . روی ِ گردآوری ِ مطالب ِ گزيده ِ اشعارش ، بويژه ، نخستين برچيدهء زندهء اشعار ِ گذشته ، کار می کند .نمی تواند برگزيدهء نوشته هائی در بارهء هنر را ، که شروع کرده بود ، به پايان برساند و در 18 نوامبر 1952 ، در سنِ 57 ساله گی ، با سکتهء قلبی از پا درآمد .
اِلُوآر از نگاه ِ دالی
کافيست نظری بياندازيم به آثارش تا دريابيم که پُل اِلِوآر بسيار دل بسته است که شعر بيانِ راستين انسان ( چه برای ِ خود ِ او وچه برای ِخواننده اش ) باشد . شعر می تواند شيفته گی ، شعف ِ شنيدن ، همبستِگی ِ درونی با صدا و ندائی ديگر – خويشاونديِ به کل نزديک به ما – باشد . شعر لازمهء زندگی ِ انسانی ست ، همتراز [با نان ] . انسان ها ، پس از ارضایِ نيازهایِ غذائی ِ شان ( به گفتهء شاعر : "نان مفيدتر از شعر است")، مبادرت به رها ساختن ِ خود ، از طريق ِ سرپيچی ِ مدام از محدوديت های خود – از هر نوع که باشند - ، مينمايند . شعر لازمهء هر کسی ست که اجتماعی می شود ؛ هرآنکه که رويای ِ ، چه امروزی و چه فردائی ِ ، آن داد که تمام ِ انسانيت اش را بارور سازد و تلاش بر پاسخگوئی بر انواع ِ تمناهایِ خوشبختی دارد . شعر ابزاری از آگاهی و رشد ِ وجدانی ست که از خود و جهان داريم . آنچه که در اين ميانه مهم است تشخيص ِ درست است و به روشناترين وجهی ديدن – نه تنها از طريق ِ دريافت های ِ مشاهده ای ، که حتی از جاده های ِ سو به تخيلات ِ آفريننده .
مفهوم ِ تمام اينها اينست که شاعر ، خسته ناپذيرانه ، پی می گيرد روشنائی را و نه سياهی ِ فراگير (فريب های ِ به ظاهر واقع ؛ انديشه های منسجم ؛ دروغ ها ؛ ماوراء سازی های فريبانه ؛ خبط و خطاها ) را .
شاعرقناعت
تنها به موم کردن زبان ِ به ارث برده در دستانش و بجا گذاشتنِ ِ تأثراتِ تخيل
در آن ، نمی کند ، که مي خواهد ، همزمان ، علف زدائی کند و زمين ِ زندگی ِ هر
روزه گی را آنچنان بارورکند که تمايلات ِ جديد برويند- با آمالی نو و بديگرگونه
زيستن .
پُل الوآر ، که کراهت
های ِ دو جنگ راشناخت ، سودای ِ صلح در سر دارد . ____________ * جنبش ِ ادبی و زيبا شناسانهء طغيانگر که در سالِ 1916در واکُنش برعليه جنگ ، نظاميگری بوجود آمد . در ابتدا با ردمطلق ِهنر ( حتی با نپذيرفتن ابرارها و تظاهرات پيشرو و آوانگارديست آن ، چون کوبيسم و آينده نگری Futurisme). |
