|
|
|
|
 |
نامه ای سرگشاده به " رهبران " ـ و به ويژه ـ به اعضای ِ " مجاهدين " |
|
شروع کنم به پراکنده گوئي : می گويند که رجوی در اروپاست ـ در فرانسه و يا يکی از کشورهای اروپای ِ شمالی . زمانی گفتند که در عربستان ِ سعودی دستگير شده است ( کس چه داند ، شايد هم که شده باشد) . ديگرانی می گويند که در اردن است و ... و اگر در بمبارانهای ِ آمريکا کشته شده باشد ؟... و يک احتمال ِ ديگر هم هست : هر روز صبح ، کفش های ِ " صدام " را در مخفی گاهش واکس می زند !... چه اهميت دارد که برسر ِاين فرد ، زمانی محبوب و امروز از منزجرترين افراد ، چه آمده است ؟ نه من مرگش را می خواهم ونه بسيار کسان ِ ديگر مخالفش . اما ، اما ... حتما بايد روز وروزگاری ، در دادگاهی عادلانه ، جواب به خرفتی ها وخنگی های و نمی دانم چه و چه های ِ " رهبری " اش ( که به نازم به اين " رهبری " ! ) را بدهد . آيا تنها بايد از " اشتباه ِ " رهبری سخن گفت ؟ پس کجا می روند خيانت ها و جنايت هايش ؟! ديده ايد که کسی اينهمه جنايت روا دارد در حق ِ فداکارترين اعضايش ؟ نامی از هيتلر نمی آورم که حداقل " پاسدار ِ " اعضايش بود . سابقهِ تاريخی ِ اخيرمان تنها خمينی ست . اما راستی را چه نياز به ديدن ؟! تمام ِ کسانی که به دنبال ِ قدرتند ( و فقط قدرت ) ، چنين می کنند و وای به روزگاری که کارمان باشد به " پادو " هائی که هيچ ندارند از دانسته های ِ " انسانی " ( حيوانی ِ ؟ ) رهبری . چرت و پرت ِ دوم : زمانی ـ در " عهدِ عتيق " ـ ، در همين فرانسه ، موضوع ِ " تز " ام را " مجاهدين " انتخاب کرده بودم ، " استاد ِ راهنما " ی ِ فرانسوی ام گفت : " رها کن ! که تن به خطر می دهی " . گوياست ، نه ؟ رها کردم هم تز را و هم موضوع ِ تز را وهم دانشگاه را . به جانم چسبيدم ؟ حاشا و حاشا ! يکدانه جان است مرا و هرگز من ِ از نامقاوم ترين ِ انسانها را ترس از مرگ نبود ونيست : ـ آيا جمهوری ِ خاک برسری ِ اسلامی و يا مجاهدين می خواهند از من ِ هيچ ، "قهرمان " بسازند ؟ خاکِ شان برسر ! چرا " چرت و پرت ِ دوم " را گفتم ؟ تنها بدين خاطر که به گويم که سالهای ِ سالست که من ِ بی بضاعت از تحقيقات ِ علمی و من ِ بی اعتقاد به آسمان ( خدا ) و زمين ("رهبران ِ زمينی")، کنکاش می کند در بارهء " مجاهدين " و درسال ِ 64 ؟ گسترده ترين حملات ِ را نوشتم بعد از " انقلاب ِ ايده ئولوژيکی " مجاهدين ( ای و ای و ای خاک برسر ِ انقلاب ! ) و در اختيار ِ یکی از سازمانهای ِ " انقلابی ِ " عصر گذاشتم که توهين دانستند به يکی از "سازمانهای ِ انقلابی " و نه تنها منتشر نکردند که تنها نسخهء دست نويس را به بهانهء " گم شدن " به من هرگز باز نگردانند ! ( تا آنجا که به خاطر دارم ، عنوان نوشته اين بود : "ازدواج های ِ سه گانهء رجوی : سه فاز ِ " انقلاب ِ ايده ئولوژيکی ! " وحالا برگردم به اصل ِ مطلب ـ و شروع کنم از " اعضاء " : تقصير من نيست که آگاهانه هرگز نخواستم عصو ِ سازمانی شوم . من کوچک تر ازآن بودم که بخواهم چون شما " قهرمان " شوم . نه به زندانی رفتم ، نه شکنجه شدم ، نه اعترافی کردم، نه کسی را لو دادم و نه و نه ... شمای ِ خيلی از من بهتر اين راه را انتخاب کرديد : هم دشمن را کشتيد و هم خودی ها را ؛ هم به زندان رفتيد و هم شکنجه شديد ؛ هم لو رفتيد و هم لو داديد ؛ هم " نادم " شديد و هم " نادم کش " و هم ... و ... و ... وتمام ِ اينها برای ِ دفاع از " سازمان " ! و هرگز اين به کلهء " گشاد گشادای ِ " تان فرو نرفت که : بسيار خُب ، خود کجائيد ؟ ساده است تمام ِ بار را بر دوش ِ " رهبری " گذاشتن ! آيا اين شماها نبوديد که رهبری را ساختيد ؟ خواهيد گفت که جوان ـ وحتی نوجوان ـ بوديد . باشد ! وقتی که کمتر "نوجوان " و " جوان " بوديد چرا ؟ چه ساده است فراموش کردن ِ سهمی دراين خرابه داشتن! چرت و پرت ِ سوم : خدود ِ يکماه ِ پيش سه تن ( در ابتدا قرار بود يک تن ) از جداشده گان ِ مجاهدين به خانه ام آمدند . "کسانی" گفتند که راهشان نده که از " مامورانِ " رژيم اند . راه ِ شان دادم و حتی اگر واقعا از " ماموران ِ " رژيم بودند ، راهشان می دادم . هيچم برای پنهان کردن نيست : آنچنان کوچکم که هيچ برای ِ پنهان کردن ندارم . آمدند و گپی و صميمانه ـ بيشتر من و کمتر آنها . و تقريبا تمام ِ اسنادی که از " مجاهدين " داشتم را در اختيارشان گذاشتم ـ بدون ِ لختی درنگ ؛ که اميدوارم " سالمانه " برگردانند . و اين مرا می رساند به سئوالاتی از " رهبران ِ مجاهد " : ـ خاکِ تان برسر نيست که " مشکوک " شويم به بهترين و فداکارترين اعضایِ تان ؛ ـ چه بوديد و چه شده ايد : می توانستيد از بهترين ها باشيد و امروز از بدترين ها هستيد ؛ ـ در اين 25 ساله تماما به خطا رفته ايد : زمانِ آن نرسيده است که بگوئيد " ترمز ! " ، "خلايق بسيار ها خبط کرده ايم : ما را به بخشيد " ؛ ـ و اگر رسيده است ، يا تمام ِ رهبری را به کنار نهيد ( و اين به " اعضاء " هم برمی گردد ) و يا مرده سازمانِ تان را يکبار برای هميشه دفن کنيد ؛ ـ آيا از خود پرسيده ايدکه چقدر بدهکاريد به اعضای ِ جز درد و درد و درد کشيده و جداشدهء تان ؟ جز کين هيچ نکاشته ايد ؛ جز ننگ ، هيچ نساخته ايد و از انسانهائی روزی شايد از بهترين ها ، به جز کين فروشان هيچ نساخته ايد ؛ ـ متعجبيد که تعدادی از بهترين هايتان امروز از " جيره خواران " و " راپرت گران ِ " جمهوری ِ به همان اندازه شما کثافت تانند ! شما و جمهوری ِ اسلامی دو روی ِ يک سکه ايد ؛ قدرت طلبانی بی هيچ پرنسيب و اصل ونسب ! وارثان ِ حذف و فروشنده گان حذف !... تمام کنم که خيلی ها دارم برای ِ گفتن ... 10 آبان 82 / اول نوامبر 03 |