|
باسلامي که وظيفهء هر نامه نويس است
گويند که به خونخواهي برخواسته ايد (که در حاقظهِ يتان جريانات ِبعدازحملهء
متحدين آمريکاست به کويت وعراق و رذيلانه همکاري ِرهبري ِ مجاهدين با نيروهاي
سرکوبگر ِعراقي در قتالي ِکردهاي عراق ). شواهد ِ گقتاري ديگران دال براين دارد
که چنين بود – من ِ بدور از همه جا و همه کس ، چه داند وبجز گفتن ِ اينکه : "
که بعيد نيست " ؟
بايد بهتر از هرکس بدانيد که قاتلان و مقتولين ( که دريغا ، که دريغا ! ) ، گوش
به فرمان ِ کساني چون شمايند و رجوي ( و هنوز هم ! ) فربانياني بيش نبودند و
نيستند و قداره بندان ِ اصلي ، نه آنان که شمايانيد و اگر بمانيد ، روز
وروزگاري ، درجشني ، دست در دست ، به پايکوبي خواهيد برخاست ! که نه بر شما ونه
بر رجوي مبارک مباد !
بي پرده بکويم : نه شما دلتان به حال و وضع ِ مردم فلک زدهء کرد مي سوزد و نه
رجوي دلمشغولي ِ مردم ِ بدبخت ِ ايران را دارد ؛ هردو ، به قول ِ عربها ، " کيف
کيفانه " ( يعني برابرانه ) چسبيده ايد به جاه و مقام ودر اين راه از هيچ زد و
بند و جامه تعويضي ابائي نداريد !
هردو تا به کنون به کهکشانها رفته ايد و سير وسفرهائي داشته ايد از ماوراء چپ
تا ماوراي ِ راست وخواهيد داشت از ماوراء راست به ماوراء چپ و اين سير وسلوکِ
تا ابد – تا به روزي که به قدرت نرسيد ، ادامه خواهد داشت : هردو از " قربان
صدقه "رو هاي ِ جرج حبش ، احمدجبرئيل ، عرفات ، قذافي ، صدام ، خميني ( آري ،
آري : خميني ) و ... بوده ايد و شديد وداريد مي شويد و خواهيد شد از " به به
گويان ِ " " نظم ِ جديد ِ جهاني " – مبارکتان بود و باد !
آقاي ِ طالباني ! من اگرچه از تصميم گيران هرگز نبوده ام وهرگزهم نخواهم شد ،
به اطلاعتان برسانم که اگر کردهاي ِ ايراني بخواهند تا به جدائي طلبي بروند ،
شمشير به رويشان نخواهم کشيد – که کمي خاک کم وبيش ، مساله ام نيست و اگر اين
است تنها ره ِ خوشبختي شان که فبها ! اما مطمئنم که شما را هيچ نيست قصد ِ
خوسبختي " خلق ِ کرد " ! وهر آنچه برسر داريد – و تکرار مي کنم چون رجوي، چون
خامنه اي ، چون بوش ، چوت شيراک و ... ديدن ِ " بادمجان دور ِ قاب چينان " ست و
خود را " کسي " دانستن و ابلهانه بر سر داريد که " تاريخ " سازانيد ! ...
آقاي ِ عزيز ! مطمئن باشيد که آمريکائيان ، نه " استقلال " به شما خواهند داد و
نه " خودمختاري " – مگر به روي ِ کاغذ . داريد ، بي هوده ، از خون وجان کردها
مايه مي گذاريد و اين کَجستانِ تان ره به جائي نخواهد برد !
آقاي ِ طالباني ! اگر " مرد ِ " ميدانيد ، بدويد بدنبال ِ رجوي و راحت بگذاريد
ساليان ِ سال بار ِ درد و رنج و خفت و خواري کشيدن ِِ مجاهدين ِ " ساده " و
براي ِ اين کار به کشتن ندهيد کردهاي ِ " ساده " را !
ادب ِ نامه نويس مي طلبد که نامه را تمام کند با : با احترام !
24
فروردين
81 |
