xalvat@yahoo.com        m.ilbeigi@yahoo.fr          

                            

www.farhangiran.com

 

تاریخچه هشتم مارس، روز جهانی زن

فرامرز دادرس

در سال 1977، به پیشنهاد فدراسیون دموکراتیک جهانی زنان ، سازمان ملل، روز هشتم مارس را بنام روز جهانی زن نام گذاری کرد. سال ها پیش از این تاریخ، مبارزات زنان برای بدست آوردن حقوق برابر سیاسی و اجتماعی با مردان، در گوشه و کنار جهان آغاز شده بود، سازمان ملل انگیزه خود را بر گزینش روز هشتم مارس، در پیوند با تظاهرات زنان کارگر در سال های 1875و 1911 ، بیان کرد.

در سال 1875 در نیویورک، زنان کارگر برای برخورداری از شرایط بهتر، دست به تظاهرات زدند. در یک تظاهرات که در روز 25 مارچ 1911 ، در یک کارخانه پارچه بافی در نیویورک رخ داد ، درهای کارخانه برای جلوگیری از بیرون رفتن زنان، پیش از پایان ساعت کار بسته شد، و یک گروه از زنان کارگردرآتش سوزی کشته شدند.

در سال 1955، برای نخستین بار از این رخداد در روزنامه های آمریکایی یاد شد، در پی انتشار این خبر، دو روزنامه نگار بنام های لیلیان کاندل (Lilliane Kandel)، و فرانسواز پیک (Françoise Picq)، در پژوهش های خود در این باره که در سال 1982 در شماره 12روزنامه (La Revue d’En face) فرانسه انتشار یافت، بر این باورند که چنین داستانی هرگز رخ نداده است، و گویا آمریکایی ها می خواستند خود را بنیانگذار روز هشتم مارس بدانند.

برای نخستین بار،اندیشه گزینش روزجهانی زن در17 آگوست 1907، در نخستین گردهمایی جهانی زنان سوسیالیست،در شهراشتوتگارت آلمان پای گرفت، دراین گرد همایی، پنجاه و هشت گروه نمایندگی شرکت کننده ، برآن شدند، تا یک دبیر خانه جهانی به سرپرستی، خانم کلارا زتکین (Clara Zetkin) سردبیر روز نامه آلمانی برابری «Die Gleichheit» برپا نمایند، تا بتوانند تلاش های زنان جهان را، برای بدست آوردن برابری حقوق سیاسی با مردان، وبرخورداری ازحق رای سازماندهی نمایند. این گردهمایی،از پشتیبانی کنگره بزرگ سوسیالیست ها بر خوردار شد.

در آن زمان سازمان های دفاع از حقوق زنان کم و بیش در گوشه و کنار جهان پای گرفته بودند، ولی هیچیک از نیروی بسنده یی برای رسیدن به حقوق سیاسی برابر با مردان بر خوردار نبودند.

در برخی از کشور ها و در کارخانه ها، زنان سندیکا های ویژه خود راداشتند،ولی دستمزد زنان همواره کمتر از مردان بود. زنان ازهیچگونه حقوق سیاسی برخوردار نبودند.

تا آن تاریخ، تنها در دو کشور فنلاند و نروژ، زنان از حق رای برخوردار شده بودند، و یکی ازبانوان گروه نمایندگی فنلاند، بنام هیلدا پارسینن (Hilda Parsinen) ، از نمایندگان مجلس فنلاند بود.

در این گردهمایی، بانوان، راما(Rama)،ازشهربمبئی درهند، و توکیرو کاتو(Tokyiro Kato) از کشور ژاپن، در سخنان خود ، ازمحرومیت های سیاسی و اجتماعی زنان، واز فقردهشتناکی که زنان کشورشان با آن روبرو بودند، پرده برداشتند.

در سال 1910، در دومین گردهمایی جهانی درشهر کپنهاگ، زنان شرکت کننده از 17 کشور، برآن شدند تا روزی را بنام روز جهانی زن نامگذاری کنند، تا در این روز زنان جهان، برای بدست آوردن حقوق برابرسیاسی واجتماعی، و برخورداری از حق رای، به راهپیمایی بپردازند، در این کنفرانس همچنین در باره صلح در جهان گفتگو شد.

در سال 1912 گنگره سوسیالیست جهانی ، در یک گردهمایی ویژه در شهر بال در سویس، پایان جنگ در کشور های بالکان را خواستار شد.

(Clara Zetkin)، دریک سخنرانی پر شور که پشتیبانی همگان را بدنبال داشت، درباره همبستگی زنان سوسیالیست جهان برای مبارزه با جنگ افروزی، که بیشترقربانیان آن اززنان و کودکان بودند سخن گفت، وی افزود که مبارزه برای آزادی بدون زنان شدنی نیست، و سخنان خود را با جمله (Krieg dem Krieg) = جنگ علیه جنگ ، پایان داد.

در سال 1914، چند روزپیش ازبرگزاری سومین گردهمایی جهانی زنان سوسیالیست، درشهر وین، شعله های نخستین جنگ جهانی افروخته شد.

در سال های آغازین جنگ جهانی نخست ، در ماه مارس سال 1915، در شهر برن در سویس،  گردهمایی جهانی زنان بر پا شد.

پس ازپایان نخستین جنگ جهانی، سازمان جهانی زنان سوسیالیست بازسازی شد، و درسال1925، ادیت کمیز(Edith Kemmis)،به سرپرستی دبیر خانه جهانی زنان درزوریخ، برگزیده شد، وکارها زیر نظر فردریش آدلر(Friedrich Adler) دبیر سوسیالیست جهانی ، وکارگر مبارز حقوق زنان دنبال شد.

در سال 1928، مارتا توسک (Martha Tausk) نماینده مجلس استیری (Styrie)، استانی در کشوراتریش، به دبیری سازمان جهانی زنان برگزیده شد. در پی آزار و فشار سوسیالیست ها در اتریش، پس ازیک سال بناچار دبیرخانه جهانی زنان به شهر بروکسل جابجا  شد.در سال 1934، خانم آلیس پلس(Alice Pels)، جانشین  مارتا توسک شد.

در دوران میان دو جنگ جهانی، گفتگو ها ی سازمان جهانی زنان، بیشتر در باره فعالیت زنان ، زنان و فاشیسم، زنان و بحران اقتصادی دورمی زد. با آغاز جنگ جهانی دوم، بار دیگر این سازمان با چالش های بزرگی روبرو شد و از میان رفت.

در مارس 1941، ماری سوترلند (Mary Sutherland)، و زنان کارگر بریتانیایی، یک گردهمایی با شرکت زنانی از کشور های در حال جنگ و اسیر فاشیست، بر گزار کردند، که در آن زنان هر کشور بزبان مادری خود سخنرانی نمودند، از1941 تا سال 1955،که شورای جهانی زنان سوسیال دموکرات بر پا شد،زنان نتوانستند مبارزات خود را سازمان دهند.

در سال 1912، جیمز اوپنهایمن، شعری بنام« نان و رز»، در باره کارگران زن کارخانه پارچه بافی «لاول» ماساچوست سرود، که هنگام تظاهرات، زنان کارگر آن را می خواندند. در این شعر جیمز اوپنهایمن، رز را نماد زندگی بهتر می داند.

 

نان و رز (نان و زندگی بهتر)

شعر از جیمز اوپنهایمن

موسیقی از مارتا کولمن و کارولین کهلسات

 

به پیش، خواهران من، به پیش،

بانگ صدای ما رسا است.

از جای برکنیم،

نرده آشپزخانه های دود گرفته ،

و کارخانه های بی روح را.

بسوی روزی روشن و نورانی  گام برداریم.

همه با هم بخوانیم« نان و زندگی بهتر،نان و زندگی بهتر»

به پیش، خواهران من،

 مبارزه مانیز، برای مردانی است،

که برای ما کودک می سازند،

ولی  خود، همیشه کودک ما هستند.

دیگربس است ،

زندگی جانوری، برای تکه ای نان،

ما زندگی بهتر می خواهیم.

به پیش، خواهران من،

بر گور زنانی بیشماری، که برای نان فریاد کشیدند.

نه زیبایی، نه عشق، بیگاری برای همه.

بکوشیم برای زندگی بهتر،

نه تنها برای نان

به پیش، خواهران من، به پیش،

روز های بهتر درراه است.

ما همه را ،

بدنبال آرمان والای خود خواهیم کشاند.

دیگربس است،

بهره کشی،

رنج ده تن ،آسودگی یک تن.

برای هر کس، نان و زندگی بهتر،

نان وزندگی بهتر.

 

پیشکش به آزاد زنان ایرانی

 

                         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Free counter and web stats