زيته، شماره‌ی هشتم

نشريه‌ی دانشجويی به دو زبان گيلکی و فارسی

در اين شماره‌ی 16 صفحه‌ای می‌خوانيم:

مروری بر چند روی‌داد

گيلؤنˇ موسيقی

تاسيؤن

ازخودبيگانگی

نسيم روياننده؛ يا باد ويران‌کننده؟!

شعر گيلکی

نگاهی به 23:45

مطالعه‌ی قوميت در انسان‌شناسی

بازگشت به گذشته، آری يا نه؟! (نگاهی گذرا بر پديده‌ی بازگشت به گذشته و دلايل احتمالی آن)

در باب دو مفهوم

زنگ‌ها برای چه کسی به صدا در می‌آيند؟

فرهنگ، هويت، گيلک؛ چند بازتعريف

رابطه‌ی هويت، زبان، کثرت در روان‌کاوی

ناصر مسعودی با طعم جيپسی‌کينگز

داستان گيلکی (رافايی)

در وانيويس اين شماره می‌خوانيم:

« انگار همين ديروز بود که پيش‌شماره‌ی نشريه‌ی دانشجويی (زيته‌ی فعلی) منتشر شده بود و شايد برای اولين بار در دانشکده‌ی فنی دانشگاه گيلان، دانشجويان نشريه‌ای را می‌ديدند که به زبان و ادبيات گيلکی می‌پردازد و می‌خواهد يک‌تنه در مقابل باورهای نادرست بسياری از کسانی که پرداختن به زبان مادری را بی‌هوده و مضحک می‌دانستند، بايستد. انگار همين ديروز بود که در پيش‌شماره‌ی نيناکی، يادداشتی با عنوان «تو هويت دأنی» آمده بود و ما خودمان را پی‌جوی هويت شناسانده بوديم.

ديروز نبود؛ درست خرداد ماه 1383 بود. چهار سال پيش و نيناکی پس از چهار شماره (يک پيش‌شماره و سه شماره‌ی اصلی) به زيته تغيير نام داد و به اين‌جا رسيديم که هستيم!

■

از همان روز نخستی که پا به عرصه‌ی نشريات دانشجويی گذاشتيم، با چند نقد متفاوت روبه‌رو بوديم. گرچه برخی از اينان را نمی‌توان نقد نام نهاد.

از سویی برخی دوستان هر گونه تلاش فرهنگی برای زنده نگاه داشتن فرهنگ بومی را مشکوک و خطرناک قلمداد کرده و به آن برچسب‌های آن‌چنانی می‌زدند که البته اين با تفکر انديشمندان و نويسندگان ادبيات و فرهنگ گيلکی که همگی از فرزندان ايران‌اند در تضاد است.

و از سويی ما را کهنه‌پرست و ارتجاعی می‌دانستند و آن گزاره‌ی معروف «ای بابا! در عصر اينترنت و جهانی شدن، شما افتاده‌ايد به دنبال زبان گيلکی و گمج و دوغ و دوشاب؟!» حواله‌ی ما می‌شد.

در کنار هر دو اين‌ها، اين روزها برخی از جوانان گيلانی و مازندرانی، در توجه دوباره‌شان به فرهنگ بومی، دچار تندروی‌ها و قضاوت‌های نادرستی می‌شوند که دوست داشتن هويت بومی و زبان مادری خويش را هم‌زاد تنفر از ديگران و ايجاد حس برتری‌جويی می‌بينند که زيته بنا به احساس خطر و مسئوليت خويش در اين باب و پاسخ دادن به دو دسته‌ی منتقدين نام‌آورده، در اين شماره تلاش کرده است که با آوردن يادداشت‌هايی با نگاه‌های مخالف و موافق، به بررسی آن‌چه که تاکنون از آن به عنوان «هويت» نام برده بپردازد و ضمن آن از ديدگاه‌های روان‌کاوی، انسان‌شناسی و جامعه‌شناسی و نيز فلسفه، نيم‌نگاهی به مفاهيمی چون هويت و قوميت داشته باشد.»

متن ِ کامل ِ اين شماره را در اينجا ، اينجا ، اينجا ، اينجا و اينجا  بخوانيد .